bi kaç yıl öncesine kadar zerre skimde olmaz bu durum. "ulan ben yatıyorum, daha ne milletin kaprisiyle uğraşacam" zihniyetinde, çirkin bi insandım.
fakat "insan, başına gelince anlıyormuş" diyenlere hak veriyorum. böyle gaza geldiğime bakmayın; çocuk sahibi bile diilim. ama bi kuzen var işte!
yıllardır, göz kapaklarımı kapadığımda, dünyayı durduran adamım. bi kere t.şşaklı bi yıldız kaymıştı hatırlıyorum, babamla balkonda uyurken(balkonda uyumak), yılların ateisti peder "bismillah bismillah" çekmişti de ona uyanmıştım, ve iki saniye sonra yine aldırmadan horul horul uyumuştum.
bünyeyi, o derece duyarsıza bağlardım uyurken. ama sonradan öğrendim uyurken dinlemeyi, tetikte beklemeyi. kuzenim her sıçradığında, yatakta her dönüşünde birden uyanıvermeyi. uyurken bi çocuğun üstünü örtmek hakkaten insanı bi haltmış gibi hissettiriyo bu dünyada.
gerçi kuzenim 3,5 yaşında dünya tatlısı yağmur isimli bi kız olacağına 7 yaşında ibrahim adlı bi dana olsaydı: "kak siktir git lan yatağına pezevenk! bu yaşında daha horlamaya başlamış mnskym!" gibi bi tavır da geliştirebilirdim ama kısmet işte..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder