erdem, benjcev ve ceketli ali dayı ya ithafen;
Yeni Salihli Spor un fırtınalı yılları gelene gidene saydırıyor. Her zaman ki gibi maçtan bir saat önce ilk köfte ekmeğimi almış tribüne konumlanmışım. Kapalı tribünün -Ramiz turan stadyumunu bilenler için söylüyorum- tren yolu tarafındaki kaleye yakın ucundayım. İlk yarı Salli sporun kalesi tren yolu tarafındaki kale. Önümde, yani Sağ bekte 2 numaralı efsane formasıyla "zeki" oynuyor.
İlk yarının başlarında yss baskı altına alıyor ve bitiriyor karşı takımı, bende köfte ekmeğimi. Çiğdem faslına geçiyoruz. Tüm tribün çitlemekte.
Eski açık-hala da açık gerçi- çit çit çit.
Yeşil.
Beyaz.
Şampiyon.
Salihli.
Çit çit çit çit çit çit.
Devre arası ikinci köfte ekmeğime ulaşabilmek için canhıraş bi uğraş içindeyim. Sonunda alıyorum, ayranı da kaptığım gibi yerimdeyim.
---
Çok daha iyilerini yedim
Bizzat tekirdağda hatta
ama hiç birinde o kadar aç oturmadım tribüne
---
Yss oyunun kontrolunu kaybediyor atak üzerine atak yiyor. Defansın sağındaki Zeki, hata üzerine hata yapıyor. Ve tribünden ömrümün en acı, ömrümün en tatlı , ömrümün en uzun, ömrümün en kısa cümlesi çıkıyordu:
"ZEKİİİİ TACA zeki tacaaaaaa".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder