erkeklerdeki "kuru kalabalığa aşırı güven" özelliği

herhangi bir zor durumda, kadınlar ne kadar örgütlü ve sistematikse; erkekler de bir o kadar bireysel kurtuluş, ucuz kahramanlık peşinde.

yani kadınlar böyle durumlarda, 90 dünya kupasındaki kolej ruhu yakalayan kamerun milli takımı'na dönüşüyorken; erkekler kısıtlı tekniğine ve bıyığına rağmen sarıyer maçı'nda aşırtma vuruş yapmayı deneyip topu denize atan müjdat yetkiner oluveriyorlar.

bir önceki videoda gördüğümüz üzere, haklılığından zerre şüphe etmediğim atalay'ı havva ve yardımcısı nasıl el birliğiyle yerin dibine soktularsa; bu videoda erkekler "ne zaman didim hacı?" diye birbirine çemkirerek kebire erkan gibi, semra hanım gibi antipati topluyorlar.

bir de erkeklerdeki kuru kalabalığa aşırı güveni anlamıyorum. bakın, yine önceki videodan karşılaştırmalı örnek veriyorum. havva nasıl da yanına bir tek yardımcısını alarak, konsantre, yoğun ama güçlü oldu!

ama bizim "ne zaman didim hacı?" örneğinde de gördüğümüz üzere, erkekler daha güçlü görünürüz lan diye düşünüp 2 tane yancı da getirmişler. oysa ki bu yancılar, sanki zikir edercesine göğüslerine vura vura dövünerek gürültüden başka bir işe yaramıyorlar.

ahh, bizler değil miyiz, çok kişi olursak bi' bok olmaz diyip, sınıftan kaçanlar. o kızlar değil mi, bize uymayıp sınıfta ders çalışır gibi yapıp hocayı bekleyenler. sonuç: bizim parmak uçlarındaki cetvel, yüzdeki beş parmak izi; kızların ise bizle oluşturdukları kontrasttan dolayı haksız gururu..

yani yükselen kızlar değil düşen erkekler.