ankara çok büyük lan

bu başlıkla ne kadar basit ve bayağı bi insan gibi göründüğümü bilmiyor değilim. ama hakikaten çok büyük.

yani, bir seyahat dergisi gelse bana dese ki (niye desin ki diye sorma), ankara'yı anlatan bir yazı yaz bize; başlığım yine bu olurdu. haa, seyahat dergisinin fulârlı ve 'göt kılı tabdanslı sakallı' yayın yönetmeni "çağırın şu iti hele bi, çağırın da yazdığı yazıları dübürüne itiştirivereyim" derdi muhtemelen. ama ankara çok büyük.

şu konu çok net: hıncal uluç bizimle ya topyekûn dalga geçiyor, ya da artık topun yarısı çizginin öbür tarafında. allahım, bu cümlede yakaladığım metaforu ballandıra ballandıra açıklamamak için kendimi çok zor tutuyorum.

şu konu çok net: yukarıda şu konu çok net diye lafa başlayınca, kafa hıncal uluç'a kaydı. aslında net olan konu şu: ben akşam eve geldiğimde şehirlerarası yolculuk yapmış gibi hissediyorum. evden sabah çıkmamışım sanki de, şöyle bi askerlik yapıp gelmişim gibi.

"bugün çankaya'daydım" demekle "bugün nevşehir'deydim" demenin gram farkı yok benim için. öyle bir durumdayım.

eskişehir hep bunların sorumlusu. allah sizi inandırsın, çay koyup derse gidiyordum da, geri döndüğümde çay daha demini almamış oluyordu. allah inandırsın dedim oğlum, inanmazsan çok yüklü vebali olur.

oran civarında bir trt muhabiri, trt binasının önünde sokak röportajını rahata getirmeye çalışırken mikrofonu uzatsa bana, sorsa ankara sizin için ne ifade ediyor? ankara eşşek kadar lan der, anama babama selamlarımı iletip yürür devam ederim yoluma. zira yolum daha çok uzun.

bir de, kömürle çalışan 65 model otobüsleri var. bunu da yaz.