aile fotoğrafı çektirmek için, fotoğrafçıya gidilen zamanlardı. herkes, en şık kıyafetlerini giyer, en kabarık saç modelini yapar; varsa ailenin taşıtı - ki evin reisi tarafından "şahsî taksi" olarak adlandırılırdı - ona binilir; yoksa bir ticari veya toplu taşıma aracılığıyla, μ bir isim olmak üzere foto μ adlı dükkana gidilirdi.
işte o zamanlardan kalma bi' hikayedir dostlar. hikayenin adı: ﺑﮖﺫﺹﺶﺶ
yani, ben de anlayamadım şimdi. bunca yıldır bilgisayarla haşır & neşir (hashr 'n' neshr) olan ben, karakteri eşlemi ilk defa gördüm, onu kullanıyorum. büyüsüne kapıldım programın. en başta "şahsî" yazmamla başladı her şey. alengirli i'yi bulmak içindi.
½ gün boyunca uğraştım bununla. ama hala "Я" harfini hangi millet neden kullanır, anlamış değilim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder