Ya O, Ya Bu

Sonunda "Fotoğrafları için tıklayınız" linkli ünlü bir hatunun röportajını okudum. Genelde yapmam öyle şeyler direk fotoğraflara tıklarım. Sizin tabirinizle bir 'bayan'ım çünkü ben. Kadınlığın ne olduğunu onlardan öğrenmeye çalışırım- güzel olmanın kadınlığın şartı olduğu öğretildi bana ben daha çok küçükken. Büyüyünce de bir şey değişmedi. Selülitli olduğum için, yüzüm kırıştığı için veya kilolu olduğum için eleştirildim. Rahat tavırlar sergiledim "takmıyorum bunları yaa" konulu, ama öyle olmuyor yiğenim.

Neyse,

Bu hatuna soruyorlar, "Evlilik-çocuk mu yoksa kariyer mi?"

Hatun başlıyor filosikik yorumlarına. "evli olan bir kadının kendini işe verip çocuğuyla ilgilenmemesi çok üzücü. evde olan kadın tamamen eşine, evine ve çocuğuna odaklı yaşamalı."

Çok masum, çok anaç bir düşünce gibi mi geldi size? Yoksa "hah kadın dediğin bu ağğbi" diye böbürlendiniz mi kendinizce? Bakarsın belki bakiredir de ha?

Cevaplarınız evet şeklinde geldiyse şu an, şu saniye çekin gidin ve ayna karşısında kendinizi okşayın (bayan olduğum için 'okşamak'ta kalıyorum- yakışık almaz)

Yok bacım bi dinleyelim diyorsanız da devam edelim...

Arıza zaten sorulan soruda: kariyer- çocuk ayrımı.

Kadınlığın en büyük düşmanı bu ayrımdır.

Her kadın güdüsel olarak anne olmak ister.

Ve bu güdüsü ile kariyer hırsı gün gelir çarpışır.

O noktada bunları bir arada tutabilmek kadının en doğal hakkı iken, anneliğe yüklenen gereksiz sorumluluk ve babalığa verilen sonsuz rahatlıkla kadın kariyerinden vazgeçer. Veya tam tersine, kariyerinden vazgeçemeyeceğini bildiği için annelik duygusunu hiç tadamaz.

Ve o kadın yarım kalır.

Tam olabildiği durumlar da vardır:

http://www.bbc.co.uk/turkce/haberler/2010/09/100923_workingmother.shtml